Pani Hanna jest na emeryturze od 10 lat. Napisała do Redakcji, bo chciała podzielić się z kobietami ważnym przesłaniem. Poznajcie je!

Przejście na emeryturę to nie był dla mnie łatwy moment. Nie umiałam się odnaleźć, brakowało mi pomysłu na spędzenie każdego dnia. Dotąd miałam zawsze napięty harmonogram, dużo spotkań, projektów, telefonów. A tu nagle cisza.

Już po kilku dniach mój dom szybko zapewnił się wnukami, a ja zostałam naczelną nianią. Cenię sobie niezależność, ale uważam, że zabawa z wnukami to najwspanialsze zajęcie pod słońcem. Rola babci mi pasuje. Przyjęłam ją z chęcią, ale na swoich zasadach!

Oprócz zajmowania się wnukami spędzam aktywnie czas w gronie swoich rówieśników, znajomych i przyjaciół. Chodzę na fitness, uwielbiam jeździć na rowerze i grać w kosza. Stale też chodzę na Uniwersytet Trzeciego Wieku. Tam rozwijam swoje zainteresowania i pasje, które dotąd leżały na półce i czekały, aż nadejdzie ten moment […].

Ostatnio nawet uczyłam się rapować! To było coś niesamowitego!

Wnuki nazywają mnie szaloną babcią. Pewnie dlatego, że ich druga babcia to moje zupełne przeciwieństwo. Mieszka na wsi i jej aktywność ogranicza się tylko do piastowania wnuków. Nie neguję tego – każdy z nas jest inny i być może ta rola jej pasuje. Znam też i takie kobiety, co absolutnie nie chcą pomagać w opiece nad wnukami. Żyjąc w imię własnej wolności, nierzadko miewają wyrzuty sumienia […].

Ja zawsze sobie powtarzam, że nie należy popadać ze skrajności w skrajność […]. Znaleźć ten złoty środek, który będzie nas uszczęśliwiał. Żyć pełną piersią, ale nie tylko dla siebie. Dla innych również. Doceniać to, co się ma. Los bywa okrutny, a zdrowie nigdy niepewne, dlatego żyjmy tu i teraz.

Artykuł powstał w ramach cyklu „Kobiece historie mają moc” kierowanego przez Barbarę Górnicką-Naszkiewicz, red. naczelną kobietapo60.pl. Chcesz się podzielić swoją historią? Napisz na barbara_gornicka@op.pl

Fot. freepik