Wiadomość o chorobie nowotworowej przewraca życie do góry nogami. Odczuwana jest złość, przygnębienie, lęk i strach. Często diagnozowana jest depresja, która wzmaga cierpienie i obniża skuteczność leczenia. Silne emocje są odczuwane również u bliskich osoby dotkniętej chorobą.

Rak – jak powstaje? 

Komórki nabłonkowe danego narządu mnożą się, tworząc guz, który stopniowo się powiększa.

Rak - podział w zależności od stopnia zaawansowania: 

• Rak przedinwazyjny – w obrębie jednej tkanki narządu. Wycięcie prowadzi z reguły do zdrowia.

• Rak w okresie wczesnej inwazji (wczesny rak) – wycięcie obniża wznowy i przerzuty.     

• Rak w okresie naciekania – możliwość powstania przerzutów.     

Rak - leczenie

• Leczenie chirurgiczne.     

• Chemioterapia i radioterapia.   

• Leczenie hormonalnie.  

• Immunoterapia (leczenie związane z układem odpornościowym).

Rak – obawy chorego

Osoba chora na nowotwór boi się bólu i cierpienia Zadaje sobie mnóstwo pytań, począwszy od troski nad najbliższymi – jak sobie poradzą z wiedzą o chorobie, co zrobić, żeby nie cierpieli. Czy ja poradzę sobie z cierpieniem? Co mnie czeka? Czy będzie remisja?, jeżeli tak, to czy zawsze będę żyła ze świadomością, że rak może powrócić?

Diagnoza o raku doprowadza do refleksji nad życiem, nad tym, co było, nad niepewną przyszłością i świadomością o możliwej śmierci.

Diagnoza raka wymaga życia w teraźniejszości. Należy mówić o swoich emocjach, przeżyciach nie obawiając się nadmiernie o wzajemne obciążanie. Milczenie rodzi brak porozumień, co nie zmniejsza cierpienia, ale pogłębia niepokój, dystans i brak zaufania, oraz nasila konflikty.

Jak wspierać chorego – 10 rad 

1. Bądź.    
   Nie bój się, nie uciekaj. Bądź wsparciem dla chorego w walce, którą ma szanse wygrać. Nich wie, że może liczyć na ciebie, że jesteś. W większości, obecnie rak, to nie wyrok. Niektórzy lekarze twierdzą, że nowotwór to choroba przewlekła, jak np. cukrzyca, w której należy  o siebie dbać i  na bieżąco kontrolować chorobę.

       

2. Nie bagatelizuj problemu.
   Nie mów chorej, że świetnie wygląda, w dniu operacji czy po naświetlaniach, nie unikaj sztucznie problemu.

       

3. Pozwól choremu na chwile słabości.
   Jedni cierpią w milczeniu, chcą przytulenia, wypłakania się. Inni głośno mówią o swoich   obawach, są podenerwowani, opryskliwi, miewają huśtawki nastrojów. Często nie radzą sobie z emocjami. Należy choremu dać czas, zrozumienie, wsparcie i spokój.

       

4. Nie każ choremu prosić o pomoc.
   Rób rzeczy, które pomogą chorej osobie lepiej się poczuć, takie, które ułatwią jej   funkcjonowanie. Zaobserwuj, czego potrzebuje, działaj, a nie mów, żeby ci powiedziała jak będzie coś potrzebować. Chora osoba nie lubi prosić, nie chce nikogo obarczać swoimi problemami. Posprzątaj, zrób pranie, zakupy, wyprowadź psa, lub ugotuj coś, co lubi.

       

5. Zapytaj, jakiej pomocy potrzebuje.
   Nie zawsze to, co tobie wydaje się dobre, jest dobre z punktu widzenia osoby chorej.

       

6. Pytaj o stan zdrowia.
   Nie oczekuj natychmiastowej odpowiedzi, nie nalegaj, ale nie zapominaj pytać. Poproś o informacje o stanie zdrowia po każdych badaniach.     

       

7. Bądź delikatna i taktowna.
   Rak prostaty u mężczyzn może powodować problemy z potencją, utrata piersi u kobiet, może wiązać się ze  wstydem, a zabiegi na narządach rodnych, mogą przyczynić się do braku zainteresowania seksem. W konsekwencji, w związku dochodzi do frustracji i niedomówień. Należy, więc, poznać swoje „nowe” potrzeby, nauczyć się wzajemnego zrozumienia, taktu i delikatności.     

       

8. Akceptuj i wspieraj.
   W czasie remisji często osoba ozdrowiała odzyskuje radość życia, wyznacza sobie nowe cele i dążenia. Z drugiej  jednak strony występuje lęk przed nawrotem choroby.

       

9. Dostosuj styl życia.
   W czasie choroby styl życia należy dopasować do osoby chorej z uwzględnieniem jej potrzeb, natomiast w okresie przewlekłym choroby, trzeba również brać pod uwagę potrzeby osoby opiekującej się.     

       

10. Nie unikaj rozmów o umieraniu i śmierci.
    Kiedy choroba powraca, a podjęta walka nie przynosi efektów. Jest się bezradnym, traci się nadzieję, ma się poczucie porażki, dominuje smutek. Lęk przed  odejściem najbliższej osoby, rozmowa o tym, oraz towarzyszenie umierającemu aż do końca jest najtrudniejszym etapem choroby.     

Czego nie należy mówić choremu?

1. Nie dołuj.
   Nie mów: koleżanka chorowała na tego samego raka, już od dwóch lat nie żyje.

       

2. Nie obwiniaj.
   Nie mów: …, gdybyś nie paliła, …., gdybyś lepiej się odżywiała, itp.

       

3. Nie pocieszaj (obietnica bez pokrycia)
   Nie mów: będzie dobrze. Nie  wiesz czy będzie dobrze! Nie jesteś w stanie chorej tego obiecać.

       

4. Nie  radź w kwestii metod leczenia.
   Pestki z dyni czy sok z marchwi, owszem, mogą wzmocnić, ale nie pokonają raka.     

       

5. Nie mów: wiem, co czujesz.
   Przecież, nie wiesz.